Stellenbosch, Ready or not, Here I come!

Na een tijdje zitten nadenken heb ik toch besloten om een blog bij te houden met de hopelijk fantastische avonturen die ik de komende tijd zal gaan beleven. Aangezien ik een overstap heb waar ik toch maar liefst 6 uur mag gaan genieten van het vliegveld van Istanbul heb ik maar besloten gelijk te beginnen.

Na ontzettend genoten te hebben van mijn laatste dagen in Wageningen en Alphen ben ik toch vanochtend maar naar Schiphol gegaan om het vliegtuig in te stappen richting mijn eerste reisje alleen, Zuid Afrika! Sinds februari al bezig met alle voorbereiden en bijna een jaar later spring ik dan echt het diepe in om daadwerkelijk te vertrekken. Gedurende dit jaar ben ik erachter gekomen dat iedereen die ik ken, ofwel zelf ofwel iemand kent die in Zuid Afrika is geweest en als ik de verhalen mag geloven gaat het een fantastische tijd worden. Dat mag ook wel na alle bloed zweet en tranen die het me gekost heeft om dit te bereiken. Dus ik ben in ieder geval super benieuwd. Ik besef het nog niet helemaal dat ik over ongeveer 15 uur mijn eerste voet op Zuid Afrikaanse bodem zal zetten, dus ik denk dat de ontlading, enthousiasme en misschien de grootste tranen dan pas zullen komen, want voorlopig ben ik er nog vrij rustig onder en heb ik echt totaal geen idee wat ik kan verwachten. Gelukkig heb ik nog wat uurtjes om in ieder geval mijn boekjes over Zuid Afrika te lezen, wat van de films te kijken die mijn huisgenootje voor me gedownload heeft, en als ik al mensen begin te missen heb ik ook nog een hele envelop vol met foto's van mijn leventje in het koude kikkerlandje.

Onder motiverende berichtjes van clubgenootjes, andere vriendinnetjes en familie stapte ik het vliegtuig in met de boodschap in mijn achterhoofd van Dani "Ik zat achter Eva in het vliegtuig en we zijn nu echt beste vriendinnetjes in Warschau dus kijk goed om je heen". Alhoewel de gate vrij leeg was en ik buiten heel veel Turkse mensen ook niet echt mensen die ook maar enigszins in de buurt van mijn leeftijd konden komen had gezien hoopte ik toch dat ze enigszins gelijk had. Toen ik ging zitten zaten er zowel op de twee stoelen naast me als op de stoelen voor en achter me welgeteld nul mensen, dit belooft al veel goeds voor de vriendschappen die ik op ga bouwen, maar misschien dat de jongen die er enigszins wat sociaal ongemakkelijk uitzag helemaal voorin het vliegtuig die me niet aan durfde te kijken wel mijn beste vriend wordt, you never know! Genietend van alle ruimte die ik had, The Revenant op mijn persoonlijke beeldscherm en het altijd fantastische vliegtuig eten waar je water uit een plastic bakje krijgt en je groente bestaat uit een komkommerschijfje ter grootte van mijn duimnagel en een half schijfje tomaat, vloog de tijd zo voorbij en zette ik mijn eerste voet op Turkse bodem. Mijn eerste indruk was, wow wat is het eten hier duur! Tot ik besefte dat ze hier natuurlijk geen euro's hebben.. (iets met, fautje kan gebeuren) verder is het hier immens druk, heb ik het laatste stopcontact bemachtigd en weet ik pas over drie uur waar mijn gate is. Maar tot nu toe gaat alles vrij soepel, dus mijn volgende update is hoogstwaarschijnlijk vanuit mijn prachtige villa met zwembad, schoonmaakster en elektrisch hek in Stellenbosch! Kan al bijna niet wachten :)